De expert kan worden ingeschakeld om vast te stellen wat de schade of aandoening aan het lichaam is en wat het te verwachten gevolg daarvan is.
Ook kan de expert opdracht krijgen om vast te stellen of er bij een persoon bijvoorbeeld sprake is van een “ziekte of gebrek”.
Onderstaand een voorbeeld waarbij de expert na een ongeval moet vast stellen wat de daadwerkelijke schade aan het lichaam op zijn/haar vakgebied is en tot welke beperkingen dat leidt.
De expert is verplicht zich te houden aan de richtlijnen van de NVMSR en de aanvullende leidraad van de eigen beroepsgroep NOV.
Zo mag de expert in bovengenoemde situatie slechts “schade” aan het lichaam vaststellen als een aantoonbare en toetsbare (controleerbare) afwijking is vastgesteld.
Aan de expert zal meestal ook een uitspraak worden gevraagd over de medische causaliteit. Dat betekent of het op medische gronden aannemelijk is dat de vastgestelde medische schade ook daadwerkelijk door het ongeval veroorzaakt is of kan zijn.
De expert kan, afhankelijk van eventuele aansprakelijkheid, het soort verzekering of de opdracht van een Rechter, ook worden gevraagd uitspraak te doen over de te verwachten gevolgen van deze schade. Bijvoorbeeld wat zijn de reële beperkingen; dus wat kan van iemand met een dergelijke lichamelijke schade redelijkerwijs nog wel- of niet meer verwacht worden?
Meestal wordt ook gevraagd naar de prognose; zal er nog verbetering of verslechtering gaan optreden?
Omdat daarvoor gespecialiseerde kennis en ervaring binnen het eigen vakgebied nodig is, mag de expert ook alléén oordelen binnen zijn/haar eigen expertisegebied; een oogarts mag bijvoorbeeld geen uitspraak doen over de gevolgen van een gebroken been.
De soort van rapportage, de bijbehorende vraagstelling en de wijze waarop de expert moet oordelen is dus, zoals boven toegelicht, sterk afhankelijk van de situatie.
Zowel de totstandkoming van het rapport, de wijze van beoordelen en berekenen, de onderbouwing van het oordeel et cetera zijn in strenge regelgeving vastgelegd. De expert mag daar niet zijn eigen interpretatie aan te geven. Alleen in uitzonderingssituaties kan en mag de expert daar gemotiveerd van afwijken.
Wel klachten, geen beperkingen. <lees verder>