Het verschil tussen eenzijdige- en tweezijdige expertisen
In het kader van wettelijke aansprakelijkheid bij bijvoorbeeld letselschade wordt een medische expertise nagenoeg altijd aangevraagd in onderlinge afstemming tussen de belangenbehartigers van beide partijen. Zo’n belangenbehartiger is vaak de advocaat of jurist (rechtsbijstandsverzekering) van het slachtoffer, dan wel een medisch adviseur van een verzekeringsmaatschappij. Het gaat hier dan om een tweezijdige aanvraag tot expertise. De vraagstelling is vooraf door beide partijen geformuleerd en overeengekomen en geeft sneller overbrugging tussen beide zijden. De rapportage moet de belangenbehartigers van beide partijen voldoende antwoorden geven om vervolgens onderling tot een aanvaardbare eindafwikkeling te komen.
|
Doel van een tweezijdige aanvraag is dat daarmee veelal kan worden voorkomen dat elke partij op zich een eenzijdige – niet in alle gevallen volledig onafhankelijke – expertise aanvraagt. Indien de uitslag van de door slechts één partij aangevraagde expertise de wederpartij niet welgevallig is, zal de wederpartij op haar beurt eveneens een eenzijdige contra expertise kunnen gaan aanvragen.
Dit proces leidt meestal tot een nieuw- of langslepend conflict waarna uiteindelijk alsnog beide partijen besluiten om gezamenlijk een derde maar nu tweezijdige onafhankelijke expertise aan te vragen.
De vraagstelling bij wettelijke aansprakelijkheid is meestal een vaste vraagstelling, bekend als IWMD vraagstelling. Bij een tweezijdige aanvraag duurt het totale proces vaak korter en zijn de kosten lager.
